Obsessies loslaten

Misschien heb je er iets van meegekregen, of helemaal niet, dat ik de laatste paar weken af en aan een verstoord buikgevoel heb. Rare buikpijnen, misselijkheid, maagzuur, last van mijn hele linkerflank. Ik heb wat doktersbezoekjes gehad, de homeopaat bezocht en langs mijn masseur geweest. Naast extern hulp te zoeken, kon ik er niet omheen om bij mezelf stil te staan. Waar ga ik de mist in qua innerlijke verzorging? Dan besef je vaak dat er meer zaken zijn die niet ten goede komen aan je buik-flow. Twee daarvan gingen over, voor mij, levensbehoeftes. Kauwgom en Koffie. Ik besloot voor mezelf te onderzoeken of deze twee een oorzaak konden zijn voor mijn buikpijnen. Wat me uiteindelijk ook deed beseffen dat ik toe was aan het loslaten van deze verslavingen. Niet meer afhankelijk willen zijn. Niet geïrriteerd zijn als het er niet is. Geen obsessie met het zoeken van een verdwaald kauwgommetje of het plannen en tellen van mijn koffiegebruik. Het was tijd om dit 'obsessieve gedrag' achter mij te laten. Omdat ik vaak last heb van een nogal borrelende maag in de ochtend, besloot ik online wat informatie te zoeken naar eventuele oorzaken. Er daar stond het; Kauwgom. Ik heb er eerst nog een poosje om heen gelopen want de mind vond dat dat het niet kon zijn. Ik leefde al jaren op de kauwgom. Waarom zou ik de laatste maanden dan ineens last krijgen van een borrelende maag? Ik baalde eerst als een stekker dat dit er als optie tussen stond. Kauwgom is mijn houvast, dat ik niet uit mijn mond ruik. Kauwgom is mijn gewoonte na het eten. Kauwgom is mijn frisgevoel! Het enige moment dat ik er niet één in mijn mond had was als ik in bed stapte. Hoe kon ik hier afstand van doen? Als ik kan stoppen met roken, kan ik dit ook achter me laten. En zo geschiede. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ik écht moest wennen aan de smaken die je dan overhoudt na een maaltijd. Ik moest hier serieus echt aan wennen. Hoe doen mensen dit zonder kauwgom? Ik voelde me in het begin echt onthand. Ik ervoer de neiging naar mijn tas te grijpen als ik had gegeten. Maar dat zou weinig zin hebben. Daar zat écht geen kauwgom meer in. Om mezelf de ruimte te geven om te wennen aan de nieuwe situatie, besloot ik pepermuntjes te kopen of fishermen's friend. Als overbrugging. Uit ervaring weet ik dat ik daar baat bij heb om het afhankelijkheidsgevoel te laten verdwijnen. Hoewel ik in het begin vaak naar één van de twee greep, merkte ik dat het steeds minder werd. Er zijn slechte dagen hoor, dat geef ik toe. Maar over de linie gaat het goed! Ik heb sinds die beslissing twee maanden geleden misschien één of twee kauwgommetjes gehad. Het voelt goed om te beseffen dat ik zonder kan. Wel merk ik dat ik het soms lastig vind om mensen dichtbij te hebben. Zeker wanneer ik knoflook of ander sterk ruikend voedsel heb gehad. Ik merk dat ik dan meer binnensmonds ga praten. Er is nog werk aan de winkel om die gedachten los te laten en me te bevrijden van het mezelf klein maken. Work in progress, but I am proud! Of het borrelende gevoel nu verdwenen is? Soms is het er nog, wel lijkt het minder te zijn....

Toen begon rond de kerst misselijkheid zich steeds vaker aan te dienen. Irritaties alom want het duurde soms urenlang. Ik hoefde niet over te geven, maar het gevoel was er wel. Vaker in de ochtend dan in de middag of avond. Toen ik een paar weken geleden zelfs mijn les moest afbreken vanwege de misselijkheid en een algeheel slecht gevoel, was ik het zat. Naast mijn voeding in de gaten te houden, zag ik ook in dat ik koffie consumeer in de ochtenden. Hoogstens twee à drie per dag (dit waren er vroeger 6!), wellicht hield dit verband met een maag die teveel getriggerd werd door koffie. Ook hier gold hetzelfde weemoedige gevoel als bij de kauwgom, hoezo zou ik hier ineens last van hebben? Vroeger kon het niet op! Ik kreeg alleen angstgevoelens en hartkloppingen van de grootste (Venti 0.5 liter) koffies van de Starbucks. Kon ik dan nu ineens gevoelig zijn geworden voor cafeïne of koffie? Ja, ik merk dat ik steeds sensitiever word maar ik wilde niet dat dat invloed zou hebben op mijn voeding of drinkgewoonte! Ik hou gewoon intens van koffie! De geur alleen al! Koffie is als een beloning, als een trofee die ergens op je wacht op een terrasje of bij aankomst in Amsterdam op het station. Als ik eerlijk ben, is koffie hetzelfde als wat een sigaret voor mij was. Een vlucht naar een stille oase. Een beloning. Er was geen verschil tussen die twee. De gedachten en de drang zijn hetzelfde. Ik betrap mezelf er soms op wanneer ik op de snelweg rijd, dat ik denk: ja ik ga er hier af want ik moet koffie. Koffie die overprized is, binnen twee minuten op (ja ik heb een loden pijp) en alleen een verdoving is voor een stemmetje dat schreeuwt dat hij het nodig heeft. Ook hier had ik te maken met een obsessie. Toch wilde ik het proberen. Er is altijd nog decafé..! Twee weken geleden dronk ik mijn laatste échte koffie. Ik merk dat er nog veel stemmetjes zijn die zeggen: aah een cappuccino kan wel, daar zit ook veel melk bij. Ik hoor ze, maar ik geef niet toe. Vanmorgen nam ik een nipje van de koffie van Michel en ik moest lachen: het smaakte INTENS en stiekem herkende ik de smaak bijna niet meer. Zal dat zo snel kunnen gaan? Ik heb nu decafé in huis en ik merk dat ik me daar soms heel intens op kan verheugen, maar ik kan het steeds beter overzien. Ook daarin wil ik mezelf nog beter leren kennen en loslaten van de gedachten die ik hierom heen heb. Naast mijn koffie heb ik ook anderen zaken aangepakt. En het lijkt te werken. de misselijkheid is er (bijna) niet meer. Of het nu aan de koffie ligt of niet, ook hier ben ik blij dat ik mijn afhankelijkheidsgevoel kan onderzoeken en loslaten.

Als ik het zo terug lees klinkt het misschien als iets kleins, kauwgom en koffie. Maar ik overdrijf niet dat dit voor mij er bij hoorde als douchen, tandenpoetsen en je billen af vegen na het poepen. Terwijl de noodzaak van de laatste drie er wel zijn / horen te zijn, hoort kauwgom en koffie niet als een verlengstuk aan mij. Het zijn geen primaire levensbehoeften, alleen de gedachten die ik er over had hadden ze wel die positie gegeven. Ik denk dat velen zelfde soort zaken hebben maar dan met andere dingen. "Ik ben nou eenmaal zo. Ik doe het altijd zo. Ik doe dit altijd. Ik weet niet beter." Dit soort uitspraken duiden op regels die je zelf hebt gemaakt of aangeleerd, en dit kunnen serieuze zaken zijn! Zelfonderzoek is hierbij super interessant! Waarom doe ik, wat ik doe? En wie beslist dat ik het zo doe? Maak gebruik van de winter om zaken van jezelf te onderzoeken. De energie helpt je hier enorm bij, nu is het de tijd om jezelf te onderzoeken.